تأثیر تحریک چندحسی بر وضعیت رفتاری نوزادان حین معاینه چشم جهت غربالگری رتینوپاتی نارسی

زمینه و هدف: معاینه چشم جهت غربالگری رتینوپاتی نارسی به عنوان یکی از معاینات دردناک، سبب تغییرات رفتاری در نوزادان نارس می‌گردد. تحریک چند حسی یک روش ضد درد غیردارویی بوده که بر معیارهای رفتاری نوزادان در طی پروسیجرهای دردناک تاثیر دارد. هدف از این پژوهش، تعیین تاثیر تحریک چند حسی بر وضعیت رفتاری نوزادان حین معاینه چشم جهت غربالگری رتینوپاتی نارسی می باشد. مواد و روش کار: در این کارآزمایی بالینی تصادفی دو گروه یک سوکور، 80 نوزاد نارس در بیمارستان خاتم الانبیاء مشهد در تیرماه 1393 به صورت تصادفی در دو گروه تخصیص یافتند. در گروه مداخله، برنامه تحریک چند حسی 15 دقیقه قبل از شروع معاینه اجرا می‌شد و گروه کنترل مراقبت‌های معمول بخش را دریافت می‌کردند. وضعیت رفتاری هر نوزاد در فواصل 30 ثانیه‌ای قبل، حین و بعد از معاینه چشم با ابزار PIPP ارزیابی شد. تحلیل داده‌ها توسط آزمون‌های تی‌مستقل، آنالیزواریانس با اندازه‌های‌تکراری با استفاده از نرم‌افزار SPSS14 انجام شد. یافته‌ها: در این مطالعه، 2/53 دختر و 8/46 % پسر بودند. میانگین سن جنینی در گروه تحریک چندحسی 7/1±4/30 و در گروه معمول 8/1±6/30 بود. وضعیت رفتاری در هر دو گروه طی مراحل ارزیابی تفاوت معنی‌داری داشته است (001/0(p<. تغییرات وضعیت رفتاری در حین معاینه در دو گروه معنی‌دار بود (001/0(p<؛ ولی در گروه کنترل به نسبت گروه مداخله، افزایش بیشتری داشته است. نتیجه‌گیری: برنامه تحریک چند حسی، باعث تغییرات کمتر در وضعیت رفتاری می‌شود و به عنوان راهکاری در جهت کاهش تغییرات رفتاری نوزادان در حین معاینه چشم می‌تواند مورد استفاده قرار گیرد.